دانلود مقاله درمورد ارزیابی آثار اجتماعی- فرهنگی و سياسی تداوم اجرای بومی‌گزینی دانشجویان در آموزش
با دانلود مقاله در مورد ارزیابی آثار اجتماعی- فرهنگی و سياسی تداوم اجرای بومی‌گزینی دانشجویان در آموزش در خدمت شما عزیزان هستیم.این مقاله ارزیابی آثار اجتماعی- فرهنگی و سياسی تداوم اجرای بومی‌گزینی دانشجویان در آموزش را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود مقاله ارزیابی آثار اجتماعی- فرهنگی و سياسی تداوم اجرای بومی‌گزینی دانشجویان در آموزش ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:مقاله در مورد ارزیابی آثار اجتماعی- فرهنگی و سياسی تداوم اجرای بومی‌گزینی دانشجویان در آموزش
فرمت فایل: word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:19 صفحه
قسمتی از فایل:
چکيده
پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آثار اجتماعی- فرهنگی و سیاسی تداوم اجرای بومی گزینی از منظر مدیران و صاحبنظران آموزش عالی شامل کارشناسان حوزه‌های ستادی آموزش عالی، معاونان آموزشی و دانشجویی- فرهنگی دانشگاه‌ها اعم از دانشگاه‌های تابعه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اجرا شده است. این پژوهش از نوع تحقیقات پیمایشی بوده و جامعه آماری آن شامل خبرگان صاحبنظر در امور آموزشی بود که 79 تن از آنها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. روایی پرسشنامه به روش محتوایی (CVR) و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ ارزیابی شد. داده‌ها به وسیله نرمافزار تحلیل داده‌های کمی(spss) و آزمون های تحلیل واریانس و تفاوت میانگین دوگروهه تحلیل شده است. بدین لحاظ، یافته‌های این پژوهش در بعد توصیفی نشان دادند که از میان کل پاسخگویان (79 نفر)، حدود 34 درصد با سیاست بومی گزینی، موافق و 66 درصد با این سیاست یا روش مخالف هستند. پاسخگویانی که در سازمان‌های وزارت علوم، سمت مسئول یا کارشناس داشتند، هیچ یک موافق با سیاست بومی‌گزینی نبودند. همچنین 43 درصد از پاسخگویان در دانشگاه‌های وزارت علوم، مخالف طرح بومی‌گزینی دانشجو و 59 درصد از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی موافق شیوه بومی‌گزینی بودند. برای اطمینان از واقعی بودن نسبت های مذکور، آزمون خیدو میان دو متغیر نگرش به بومی‌گزینی وابستگی سازمانی انجام گرفت که مقدار این آزمون (43/13) در سطح 95 درصد اطمینان نتایج به دست آمده را تأیید کرد. از مهمترین پیشنهادهای این پژوهش، تأسیس قطب‌های دانشگاهی در شهرهای بزرگ و تمرکزبخشی به رشته‌های دانشگاهی به منظور ایجاد برخی شهرهای دانشگاهی است.
واژگان کليدی: بومی‌گزینی، همبستگی ملی، عدالت آموزشی، عدالت رفاهی، عدالت اجتماعی، تأمین اخلاقی و مصون‌سازی فرهنگی
مقدمه
در بیشتر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، تمایل به آموزش و به ویژه آموزش عالی دیده می‌شود. توسعه کشورهای جهان تا حدود زیادی منوط به توسعه انسانی و توسعه انسانی نیز در گرو توسعه آموزش‌های ابتدایی، متوسطه و آموزش عالی است.
نتایج پژوهش‌های متعدد در سطوح ملی و جهانی نشان می‌دهند که در سه سطح سرمایه‌های مالی، کالبدی و نیروی انسانی، ضرایب تأثیرپذیری رشد و توسعه جوامع مورد مطالعه تا حدود زیادی تحت تأثیر عامل نیروی انسانی و سرمایه گذاری کشورهای پیشرفته در این خصوص بوده است. به عبارتی، سرمایه گذاری در زمینه تأمین نیروی انسانی ماهر و آموزشدیده، رشد سرمایه‌های مادی و فیزیکی را نیز در بر خواهد داشت. این رویکرد باعث شده است که آموزش عالی به عنوان نقطه ای کانونی که پیشرفت جوامع را در سایر زمینه‌ها نیز تضمین میکند توجه بسیاری را به خود جلب کند. از اینرو، کشورها بر آن شدند تا نظام آموزش عالی خود را تا سرحد توان گسترش دهند (روشن، 1387) و از آنجایی که دانشگاه‌ها مهمترین مراکز تولید دانش و دانشمندان به شمار میآیند، هر برنامه‌ای برای توسعه علمی قاعدتاً باید یکی از محورهای اصلی خود را توسعه این نظامها قرار دهد. تأثیر این نظامها چه از لحاظ محتوای برنامه آموزشی و پژوهشی و چه از لحاظ زمینه‌های فرهنگی- اجتماعی حاکم بر محیط‌های دانشگاهی می‌تواند تا سال‌ها پس از تحصیلات عالی به رغم هر مقام و موقعیتی که این افراد در جامعه داشته باشند، همچنان در نزد دانش آموختگان باقی مانده و حتی برای آنها به یک شیوه زندگی و یک روش فکری تبدیل شود (فکوهی، 1385). بنابراین، ساختارهای آموزشی و آموزش عالی کشورها نقشی بی‌بدیل در توسعه درونزای کشور و استقلال علمی و فنی آن ایفا میکنند و سیاست‌های راهبردی و عملیاتی مطرح در این ساختارها تأثیرات مهمی بر بدنه آموزش و پژوهش ملت‌ها خواهند داشت. از جمله همین سیاست‌ها گزینش دانش آموزان به شیوه بومی است که در چند سال اخیر مبنای پذیرش دانش‌آموزان برای ورود به دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور قرار گرفته است. در سیاست بومی‌گزینی که به صورت استانی، ناحیه ای، قطبی و گزینش بهصورت کشوری (بدون بومی‌گزینی) اجرایی شده است، دانشجویان مربوط به هر منطقه فقط در دانشگاه‌های منطقه و بوم خود برای تحصیل پذیرفته می‌شوند (بذرافشان مقدم، مهدوی شکیب و خجسته بوجار، 1393، ص 83).