مرور و بازبینی رابطه ي معماري بوم آورد و گردشگري و تأثیر متقابل آنها در مجموعه ي اقامتی و گردشگري

در عصر حاضر گردشگري به عنوان یکی از عوامل مؤثر در ارتباط بین ملتها به شمار می رود و کشورها با درك این مهم شروع به فراهم نمودن امکانات و تجهیزات مناسب به منظور جذب گردشگري می کنند. گردشگري تأثیر فراوانی در ابعاد اقتصادي، فرهنگی و سیاسی کشور می گذارد. ایجاد اشتغال، به جریان انداختن سرمایه هاي اقتصادي، افزایش تقاضاهاي سفر خارجی و به دنبال آن افزایش امنیت در کشور ازجمله آثار مثبت گردشگري است. (حیدري، 1387 :13 (
این پژوهش تعریفی جامع از گردشگري، توریسم و گذران اوقات فراغت را در کنار توجه به ارزش هاي پایدار معماري بومی به صورت دیدگاه هایی سیال ارائه می دهد. ازاینرو رویکرد اصلی پژوهش طراحی دستیابی به نوعی معماري بومی می باشد.
متغیرهاي اصلی در بیان مسئله پیش رو در حوزه هاي ذیل قابل بررسی خواهد بود:
- نگرش به اقلیم
- نگرش بر بازخوانی ویژگی هاي معماري بومی
- نگرش به فرهنگ
با توجه به آنچه بیان شد می توان اینگونه برداشت کرد که معماري بومی در تعامل با فرهنگ و معماري است. در معماري بومی علاوه بر طبیعت و بوم، مؤلفه دیگري به نام فرهنگ نیز در طول تاریخ تأثیرات بسیاري بر ساختار معماري گذاشته است. درواقع این در نفس معماري بومی است که دو گونه پیوند اساسی را محترم بدارد. پیوند با محیط فرهنگی یا با سلسله ارزشهاي فرهنگی یا سلسله رفتارهاي فرهنگی و قوانینی که در آن جاري است