با دانلود مقاله در مورد گذري برسيره وزندگي نامه ائمه اطهار (ع) در خدمت شما عزیزان هستیم.این مقاله گذري برسيره وزندگي نامه ائمه اطهار (ع) را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود مقاله گذري برسيره وزندگي نامه ائمه اطهار (ع) ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:مقاله در مورد گذري برسيره وزندگي نامه ائمه اطهار (ع)

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:52 صفحه

قسمتی از فایل:

.پيشگفتار

انسان هميشه طالب سعادت و نيكبختي است كه جهت رسيدن و نيل به آن نيازمند يك الگوي ايده آل در زندگي خويش است.

با توجه به فرصت هاي كم موجود در زندگي بشر امروزي جهت مطالعه و تحقيق و نياز مبرم به الگوي متعالي برآن شديم تا نحوة زندگي وسخنان گهربار ائمه اطهار عليهم السلام را بطور خلاصه و چكيده با استفاده از كتب معتبر و متعدد گردآوري نموده و به نگارش درآوريم ،اميد است مورد قبول درگه حق واقع گردد و مثمر ثمر افتد.

روش و اخلاق و خصوصيات پيامبر اكرم (ص)

با تأنّي و وقار راه مي رفت و ليكن قدمها را به روش متكبران برنمي داشت ، چشمان حقيقت بين او هميشه به زير ، و نظرش بسوي زمين بود.

هر كه را مي ديد در سلام كردن پيشي مي گرفت ، حزن و اندوهي عميق از قيافه اش ظاهر و هميشه متفكر بود و انديشه مي كرد. كمتر سخن مي گفت ، گفتارش با لفظ اندك ولي داراي معني بسيار بود.

خوش خوي و كريم النفس بود همچنانكه قرآن درباره اش مي گويد : بدرستيكه تو داراي خلقي    بزرگ هستي .

كسي را حقير و كوچك نمي شمرد و اندك نعمت را بزرگ و گرامي مي داشت ، از خوردني و آشاميدني تعريف نمي كرد و از براي امور دنيوي خشم نمي گرفت، جز در كار حق. هر گاه خلافي راجع به احكام خدا مي ديد بي نهايت خشمگين مي شد.

اشاراتش با دست بود نه به ايماء و چشم و ابرو. هنگام شادماني ديدگانش را بر هم
مي گذاشت و شادي و سرورش زياد نبود. خنديدنش تبسم بود و صدايش را به قهقهه بلند نمي كرد. با هر كس به اندازة درك و فهم و عقلش سخن مي گفت. به اهل فضيلت و دين و تقوي احترام مي گذاشت . در مجلس جاي مخصوص نمي نشست و چون وارد جمعيتي مي شد هر جا كه خالي بود جلوس مي كرد با هر كس كه مي نشست تا او ارادة برخاستن نمي كرد برنمي خاست. حاجت هر كس را بقدري كه مقدورش بود روا مي كرد. پيوسته گشاده روي و نرم خوي بود. غريبان را رعايت مي كرد عيوب و نقصهاي مردم را تجسس نمي كرد، بزرگترين جهاد را جهاد با نفس مي دانست ، بر روي زمين مي نشست و طعام مي خورد بر زمين مي خوابيد . نعلين و جامه اش را پينه و وصله مي كرد. درِ‌خانه را به روي واردين مي گشود و گوسفندان را مي دوشيد ، چون خادم خانه از گردانيدن آسيا خسته مي شد به او كمك مي كرد. به جايي تكيه نمي كرد، هر كس خواه آزاد يا بنده او را دعوت مي كرد اجابت     مي فرمود. هديه را قبول مي كرد حتي اگر يك جرعة شير بود و ديگران را به هديه دادن ترغيب مي كرد، تصدق نمي خورد و بر روي مردم خيره نگاه نمي كرد، هر چه بر سر سفره حاضر بود تناول مي كرد با ياران مضافحه مي كرد و دلجويي مي نمود.